کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، آموزگار ابتدایی مدارس ناحیه 1 شیراز، ایران.،
چکیده
هدف این پژوهش آسیبشناسی روششناختی پژوهش در حوزهی علوم تربیتی از دیدگاه متخصصان بود. این پژوهش در پارادایم کیفی انجام گرفت. گردآوری دادهها به روشِ مصاحبهی عمیق بود که در آن افراد مورد مطالعه به شیوهی هدفمند و با توجه به اصل نمونهگیری با حداکثر تنوع انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل دادههای حاصله از مصاحبهها، از شیوهی تحلیل استقرایی و مقایسه مستمر دادهها با رویکرد نظریهی داده مبنا استفاده گردید. یافتههای پژوهش نشان داد که آسیبهای موجود در روششناسی پژوهش در سه مقوله آموزش، عوامل انسانی و روش قابل بررسی میباشند. آسیبهای موجود در حوزه آموزش یکی از مهمترین آنها میباشد که نتیجه شکاف میان آموزش و پژوهش میباشد. پژوهشمحور نبودن مراکز آموزش عالی، فقدان نظارت کارآمد بر فعالیتهای پژوهشی، عدم دسترسی به منابع و پایگاه اطلاعرسانی فراگیر و بهروز و عدموجود تعامل میان اعضاء در یک مرکز آموزشی از جملهی این آسیبها هستند. دسته دیگر از آسیبهای موجود در روششناسی پژوهش، از ناتوانی پژوهشگر و برخی از اساتید ناشی میشود که ناتوانی پژوهشگر نتیجه عدمنواندیشی و عدم فهم وسیع پژوهشگر و ناتوانی برخی از اساتید نتیجه عدم اشراف آنان بر روشهای پژوهش میباشد. عدم شناخت سلسله مراتب معرفتی، آسیبهای ناشی از غلبه یک پارادایم پژوهشی و ضعف روش کمی از جمله آسیبهای موجود در روششناسی پژوهش هستند.