رابطه جهت گیری هدف و باورهای خود کارآمدی با رفتار کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی خوی، ایران

2 دانشیارگروه روان شناسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی خوی، ایران

چکیده

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه‌ی جهت‌گیری هدف و باورهای خودکارآمدی با رفتار کمک‌طلبی تحصیلی در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان خوی بود. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان خوی در سال تحصیلی 1403-1402 که تعدادشان برابر6236 نفر بود که به این منظور تعداد 360 نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه جهت گیری هدف میدلتن و میگلی(۱997)، پرسشنامه ی کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ (1997) و پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین مولفه جهت گیری هدف (تبحری، عملکردی و اجتنابی) با رفتار کمک طلبی تحصیلی ( اجتناب از کمک طلبی تحصیلی) به ترتیب برابر با 36/0- ، 12/0- و 13/0 بوده و در سطح 05/0< P رابطه معنی‌دار وجود دارد و بین مولفه جهت‌گیری هدف (تبحری، عملکردی و اجتنابی) با رفتار کمک‌طلبی تحصیلی ( پذیرش کمک طلبی تحصیلی) به ترتیب برابر با 35/0 ، 16/0، 15/0- بوده و در سطح 05/0< P رابطه معنی‌دار وجود دارد. ضریب همبستگی بین باورهای خودکارآمدی با اجتناب از کمک طلبی تحصیلی برابر 30/0- و پذیرش کمک طلبی تحصیلی برابر 25/0 بود که هر دو ضریب در سطح 05/0< P معنادار بودند. همچنین ابعاد جهت گیری هدف و باورهای خودکارآمدی توانست میزان کمک طلبی تحصیلی را پیش‌بینی کند.
آموزش پژوهی
دوره 10، شماره 40
اسفند 1403
صفحه 63-73

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار